25 χρόνια πριν: Μια ματιά στα τεκταινόμενα του κλάδου από το μακρινό 1993!
Μία ιστορική αναφορά στα γεγονότα του κλάδου του αλουμινίου, όπως παρουσιάστηκαν πριν από μία 25ετία, μέσα από τις σελίδες του περιοδικού “Aluminium Magazine” (εκδιδόταν τότε με τον τίτλο “Το Αλουμίνιο & ο κόσμος του”).
Το τεύχος του 1ου τριμήνου του 1993 ήταν μία πλούσια, πολυσέλιδη (220 σελίδες) για την εποχή έκδοση, με αρκετά ενδιαφέροντα θέματα, αλλά και πολλά νέα προϊόντα. Χαρακτηριστικό εκείνης της εποχής ήταν ο απεργιακός κλοιός στον οποίο είχε βρεθεί η χωρά εξαιτίας νομοθετικών πρωτοβουλιών της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Οι πρώτες εκτιμήσεις μιλούσαν για περίοδο κρίσης όσον αφορά στις επιδόσεις του κλάδου αλουμινίου, ωστόσο η πραγματική εικόνα ήταν αρκετά πιο αισιόδοξη.
Έγραφε τότε σχετικά στη στήλη «Μεταξύ μας» ο Μιχάλης Ροδίτης. «…Αυτό το γεγονός, είναι ιδιαίτερα ευχάριστο σημείο αναφοράς. Παρά τη γενική οικονομική κρίση, φαίνεται ότι ο κλάδος του αλουμινίου και οι κατασκευές, έχουν επηρεαστεί σίγουρα σε πολύ μικρότερο βαθμό από άλλους κλάδους της οικονομίας μας. Η συνεχής αναζήτηση και παρουσίαση νέων εφαρμογών και σειρών από τις εταιρείες διέλασης, έχουν ωφελήσει γενικότερα τον κλάδο, αφού πλέον το αλουμίνιο έδειξε τις δυνατότητές του και άρχισε να προτιμάται στις περισσότερες κατασκευές έναντι άλλων ανταγωνιστικών του υλικών…».
Αυτούσιες σελίδες από το περιοδικό “Το Αλουμίνιο & ο κόσμος του”, 1993
Η εκτίμηση ότι ο κλάδος έβγαινε σχετικά αλώβητος από την κρίση της εποχής, δεν βγήκε αυθαίρετα. Ο Γιάννης Γεωργουσόπουλος σε άρθρο του στο περιοδικό παρουσίαζε μία ιστορική αναδρομή του κλάδου διέλασης με στοιχεία της Ε.Ε.Α. που έδειχναν ότι το 1992 οι πωλήσεις οικοδομικού προφίλ έφτασαν στο ύψος ρεκόρ των 28 χιλ. τόνων περίπου!
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο αείμνηστος Λευτέρης Ταφρόγλου τότε κορυφαίο στέλεχος της ΕΤΕΜ Εμπορικής, σε σχόλιό του ανέλυσε τους λόγους για τους οποίους το «1992 ήταν μία καλή χρονιά». Τα θετικά στοιχεία του κλάδου αποδόθηκαν στην τότε έκρηξη των νέων οικοδομικών αδειών την περίοδο 1989-90, αλλά και στην αντικατάσταση των παλιών κουφωμάτων ξύλου και AT με τις νέες πιο αποδοτικές και σύγχρονες σειρές.
Πέρα από την ανθεκτικότητα που επέδειξε ο κλάδος στην οικονομική κρίση της εποχής, το μακρινό 1993 μας απασχόλησαν και άλλα θέματα. Είδαμε τον πολυεθνικό κολοσσό της Hydro να λανσάρει στην ελληνική αγορά τα συστήματα DOMAL, ενώ σε επίπεδο σχεδιαστικών τάσεων άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους συστήματα με καμπύλες γραμμές από τις εταιρείες Soulis, Etem και τη «νεαρή» τότε ALUMIL, σε μία εποχή που οι αυστηρές ευθείες γραμμές ήταν ο κανόνας.
Τα στρογγυλεμένα ιταλικής προέλευσης Passerini της Soulis και ALUMIX της Etem, παρά τον φρέσκο σχεδιασμό τους, δεν είχαν την ανάλογη επιτυχία στην ελληνική αγορά, σε αντίθεση με τα συστήματα DOMAL που παρέμειναν σ’ αυτή για 20 σχεδόν χρόνια.
Την ίδια εποχή, τα ελληνικά κατασκευαστικά άρχισαν να οργανώνονται και να επενδύουν στην αυτοματοποίηση των διαδικασιών, με μεγάλες επενδύσεις σε μηχανήματα κατεργασίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι το τεύχος Ιανουαρίου 1993 φιλοξενούσε 13 εταιρίες με διαφημίσεις που αφορούσαν σε μηχανολογικό εξοπλισμό κατασκευαστικών. Οι εταιρίες αυτές ήσαν οι: ΓΕΜΑ, Κσσελούρης, FOM Hellas – Μπόγας, Solid, Πατσούρας, Χανδρής, COMALL – Πάγκαλος, ΒΑΛΚΑΝ, Περρής, Bosch, HERMIS – Χαρκοφτάκης, Pieja και Δ. Λαγκαδινός.
Ας θυμηθούμε παλιές διαφημίσεις από το περιοδικό “Το Αλουμίνιο & ο κόσμος του”, 1993
Το 1993 είχαμε επίσης την έκρηξη του κλάδου του εξαρτήματος στην ελληνική αγορά, με οργασμό προϊόντων που αφορούσαν στο κούφωμα αλουμινίου από μεγάλο αριθμό ελληνικών βιοτεχνιών, που άδραξαν την ευκαιρία ανάπτυξης σε μία αγορά η οποία άνθιζε.
Στο χώρο της διέλασης, είχαμε έναν νέο «παίκτη», καθώς ο Θεόδωρος Τζώρτζης εξαγόρασε την ALCO με πολλά σχέδια για την ανάπτυξη της εταιρείας. Αποτέλεσμα της παραπάνω επενδυτικής κίνησης ήταν τα συστήματα Alousystem που για πάνω από 20 χρόνια διέγραψαν μία αξιοθαύμαστη πορεία.
Ο Ανδρέας Παπαχριστόπουλος της ΑΠΑΛΟΥΜΙΝ, της ιστορικής εταιρείας στο χώρο του κουφώματος, με πάνω από 15 εκθέσεις σε όλη την ελληνική επικράτεια εκείνη την εποχή, σε συνέντευξή του για το έτοιμο κούφωμα τόνιζε την ανάγκη για τυποποίηση του κουφώματος, αλλά και για την ποιότητά του που έπρεπε να θέτει σαν βασικό στόχο ο κατασκευαστής. Παρά τις όποιες όμως φιλόδοξες προθέσεις, η τυποποίηση του κουφώματος έμεινε στα λόγια και δεν τελεσφόρησε λόγω των ιδιαιτεροτήτων της ελληνικής αγοράς, η ποιότητα όμως του κουφώματος ξεπέρασε κάθε προσδοκία!
